#016 - Hanabi

Patrzeli na nią zmieszani. Ale nie wiedzieli czy bardziej wstydzili się tego, w jaki sposób Hinata się o tym dowiedziała czy tego, że coś ukrywali ale nie wystarczająco dobrze. Ich sekret wyszedł na jaw i musieli się teraz tłumaczyć.

Sasuke zrozumiał, dlaczego Sakura chciała ukrywać ich spotkania. Nie chciała, aby Hinata suszyła jej głowę. Chociaż z drugiej strony chyba raczej nie była do niego wrogo nastawiona. To raz. A dwa, gdyby nic nie ukrywali nie musieli by się teraz tłumaczyć.

- No sypiamy ze sobą i co z tego?- rzuciła obojętnie różowłosa- nie wiem co się tak pieklisz.

- A jak mam się nie pieklić, co? Moja przyjaciółka zachowuje się jakby miała szesnaście lat i kopuluje po kątach z facetem.

- A z kim ma to robić, psem?- mruknął pod nosem Naruto.

Blondyn był po stronie przyjaciół. Byli dorośli i mieli prawo robić co im się żywnie podoba i z kim. Hinata zaś przesadzała z nadopiekuńczością.

- Jak mogłaś zachować się tak lekkomyślnie?- spytała brunetka.

- Przecież użyli prezerwatywy- kolejne mruknięcie Naruto.

- Naruto przymknij się!- skarciła go narzeczona- odpowiedz mi!- spojrzała na przyjaciółkę.

- Hinata nie przesadzasz trochę- Sasuke postanowił się odezwać- przecież…

- Nie do ciebie mówię- spojrzała karcąco na Uchihę.

- Żartujesz chyba- lekko się uniósł- sprawa dotyczy tak samo mnie jak i Sakury. Więc łaskawie przestań się czepiać, nie jesteśmy nastolatkami.

- Ale się tak zachowujecie.

- Wystarczy- Sakura zacisnęła pięści wbijając sobie boleśnie paznokcie w dłoń- nie jesteś moją matką, gdybym chciała usłyszeć reprymendę to bym do niej zadziwiła i powiedziała jej o czymś z czego NIE była by zadowolona- powiedziała tak bo wiedziała, że gdyby powiedziała matce o seksie z Sasuke pani Haruno była by w niebo wzięta.

- I właśnie dlatego, że nie ma jej tutaj ktoś musi cię pilnować.

- Przez takie zachowanie właśnie Hanabi uciekła!- Sakura zerwała się z miejsca stając twarzą w twarz z Hinatą.

- Nie mieszaj do tego mojej siostry- Hyuuga zrobiła się cała czerwona ze zdenerwowania- była za młoda na…

- Miała dziewiętnaście lat! A ty ile miałaś lat kiedy zaczęłaś sypiać z Naruto? Siedemnaście!

- Nie mieszaj w to mojej siostry!- powtórzyła.

- Dlaczego? Wstydzisz się prawdy? Czy może jeszcze do ciebie nie dotarła?! To przez ciebie Hanabi uciekła z domu! Starałaś się jej zastąpić matkę, robiłaś wszystko żeby nie miała życia towarzyskiego, przez co jeszcze bardziej się buntowała!- słowa same płynęły- wiem bo za każdym razem kiedy znikała na kilka dni przychodziła do mnie, a ja ją przed tobą ukrywałam! Aż w końcu pewnego dnia poprosiła o pieniądze na wyjazd. I wiesz co? Dałam je jej! Mieszka teraz w Kumogakure no Sato i jest szczęśliwą mężatką i matką!

Przez te kilka sekund, kiedy wypowiadała te słowa w ogóle nie zwracała uwagi na zachowanie przyjaciółki. Nie zauważyła, że wyraz jej oczu stał się pusty, a cała złość, która widniała na jej twarzy uleciała.

Została skrzywdzona przez własną przyjaciółkę. Okłamywała ją przez te lata razem z nią martwiąc się o Hanabi. A ona po prostu wiedziała… wiedziała gdzie i z kim jest.

- S-skąd to wiesz- opadła na krzesło a z jej oczu zaczęły płynąć łzy- skąd wiesz gdzie jest i że wyszła za mąż.

- Dostaję od niej listy- odpowiedziała spokojnie. Była zażenowana swoim zachowaniem. Jeśli Hinata miała się tego od niej dowiedzieć, to delikatniej.

Obeszła stół i udała się do salonu. Ze szkatułki stojącej na kominku wyciągnęła plik wymiętych kartek papieru. Listów. Jeden jednak wciąż nie był otworzony. Następnie podeszła do komódki na której stała wieża stereo i wyciągnęła z jednej z górnych szuflad fotografię.

- To są wszystkie listy, jakie dostałam od Hanabi- wyciągnęła rękę, podając papeterię przyjaciółce. Jednak kiedy brunetka nie wyciągnęła ręki po listy Sakura położyła je na stole przed nią- a ten jest do ciebie- dołożyła nieotwartą kopertę- przyszedł w zeszłym tygodniu w jednej kopercie listem do mnie. Usiadła na swoim krześle- chciała abym w odpowiednim momencie ci je dała. A skoro już wszystko wiesz to chyba właśnie ta chwila.

- Dlaczego mi to zrobiłaś?- Hinata wpatrywała się w stos listów leżący na stole- jak mogłaś mi to zrobić?

- Gdybym wiedziała, że ta twoja obsesja przeniesie się na mnie to bym odesłała ją z kwitkiem prosto do domu- rzuciła z sarkazmem.

- I zabrałabyś szczęśliwe życie mojej siostrze?!- zdziwiła się.

- I kto to mówi, co?- spytała z jeszcze większą ironią- i nie, gdybym miała jeszcze raz podjąć taką decyzję to bym nie zrobiła niczego innego.

Brunetka nie odpowiedziała nic. Wciąż wpatrywała się w listy leżące przed nią.

- Hanabi nawet nie poznała naszej matki- zaniosła się gromki płaczem- chciałam dla niej jak najlepiej. Ojciec wciąż pracował i ona…

- Spójrz na siebie- zaczęła spokojnie różowłosa- kiedy ty dorastałaś wasz ojciec też ciężką pracował. Również wychowałaś się bez matki a wyszłaś na naprawdę porządną kobietę. Masz wspaniałego narzeczonego, dobrze płatną płacę, dom i przyjaciół, którzy cię kochają.

- Kiedy ona zadawała się…

- Miała taką samą paczkę jak my. Znalazła swoich własnych przyjaciół, których ty spostrzegałaś jak potencjalnych kryminalistów, którzy sprowadzą ją na złą drogę. Miała chłopaka, w którym się zakochała i za którego wyszła- na listach położyła fotografię. Dostała ją w jednym z ostatnich listów od Hanbi- ten po lewej to Hiashi, jej starzy syn, mała dziewczynka to- spojrzała na przyjaciółkę- Hinata.

Brunetka nie potrafiła powstrzymać łez. Pomimo tych wszystkich waśni, jakie były pomiędzy nią a jej siostrą to Hanabi nazwała córeczkę jej imieniem.

- W ostatnim liście wspominała, że znowu jest w ciąży- dodała- lekarze twierdzą, że będą to bliźniaki. Ale jest jeszcze za wcześnie aby się upewnić- uśmiechnęła się słabo. Czuła się trochę niezręcznie wiedząc tyle o siostrze Hinaty podczas gdy ona sama nie miała od niej żadnego znaku życia- zostawimy cię samą na jakiś czas- wstała od stołu- przeczytaj sobie wszystko na spokojnie i przemyśl niektóre rzeczy.

Naruto i Sasuke wstali za jej przykładem kierując się z nią do drzwi wyjściowych.

- Sakura- usłyszała wołanie przyjaciółki.

- Tak?

- Przepraszam- brunetka pierwszy raz wyrwała się z odrętwienia i wstała z krzesła- już nie będę ci matkować- płakała i jednocześnie się uśmiechała. Pomimo uczuć jakie się w niej kłębiły. Pomimo nienawiści i obrzydzenia, jakie początkowo odczuła do Sakury była jej wdzięczna, że pomogła jej siostrze w życiu.

- Ja mam nadzieję- zaśmiała się Sakura- to panowie idziemy do Ichiraku, ja stawiam- rzuciła do męskiej części towarzystwa.

Kiedy drzwi do domu Haruno się zamknęły Hinata otworzyła kopertę podpisaną jej imieniem.

„Droga siostro,

Przyznam się, że przez długi okres czasu Cię nienawidziłam i nie chciałam mieć z Tobą nic wspólnego, ale dopiero szczera wymiana listów z Sakurą pozwoliła mi przejrzeć na oczy…”

Z każdym następnym słowem listu płakała coraz bardziej.

***

WRÓCIŁAM! Pisałam, że wrócę tak więc oto jestem=D Przepraszam, że ogólnie tak długo mnie nie było, ale no sami wiecie... trudny okres w życiu, brak weny i w ogóle. Ale wróciłam!

Wiem, że notka drętwa, ale już jakiś czas temu na nią wpadłam (konkretnie 03.02 br). Odbiegła trochę od tematu SasuSaku, wiem. Ale chciałam żeby wytłumaczyć dlaczego w moim opowiadanaiu Hinata zachowywała się tak a nie inaczej. Przecież to taka fajna dziewczyna jest, a ją zrobiła z niej nadopiekuńczą matkę.

Zmieniłam szablo, znowu - i z tego jestem już przynajmniej zadowolona. Ogólnie jaky ktoś nie zrozumiał całej idei bloga to chodzi w nim o to, że tutaj będę dodawać WSZYSTKIE moje opowiadania.

Zmęczyło mnie prowadzenie kilku blogów, więc kiedy dokończę to opowiadania które tu są, zacznę pisać kolejne i tym razem będzie prowadzone tylko jedno opko, a nie kilka - taki przynajmniej mam zamiar. 

Cóż nie pozostaje mi nic jak tylko czekać na Wasze opinie (i zapewne niezłe reprymendy - jeśli w ogóle ktokolwiek jeszcze pamięta moje opko=D)

Pozdrawiam i do następnej notki.